Gitmemeliydin azizim..
Ben git desemde gitmemeliydin..
Görmesemde görmeli, sevmesemde sevmeliydin..
Önce ızdırabım olmalıydın, aşkım olman için
Çekmeliydin sancıyı ..yakmalıydın çırayı..
Unuttun mu azizim aşk neydi..
Hayalini bile hayal etmeye şükredebilmekti…
Aşk dokunmak değildi ki azizim / Yüreğe okunmaktı…
Hoyrat esen rüzgarlarda aminleri ,hayata beraber dokumaktı..
Herkesin bir dünyası var.. Kapılarını sıkı sıkıya kapadığı…
Açtığında ağladığı…Ben sana açtım…
Ben sana kandım azizim..ben sana yandım…
İçtiğin çayın tadını paylaşamadığın dostların..
Renginde hissedemediğin sevdaların..
Kokusunda buram buram muhabbetin olduğu aşkların..
Olmadıysa..
Boşa yaşamışsın be azizim..Sevgi neyinize sizin ..
Söylesene yürek ne ki sizin için..
Evet anladım azizim sen aşkı bilmiyorsun..
Tesbihin yüreğinden düşeli / aşkın düş olmuş…
Bu yüzden soluklaşmış renksizleşmişsin azizim…
Biraz damla damla gökkuşağı katsak ruhuna…
Sen ağlasan ben güneş gibi açsam dualarında…
Sizler gibi insanlar için sevmek ! Zor iş be azizim..
Bak hayat ne güzel sevmeye ne gerek..
İşin yok gibi…
Gece yarısı uykunu bölüp hayallerde düşünmek..
Hadi ya nedir ki sevmek …
Bir somun ekmeğimiz var ona şükür gerek …
Bölünmüş ruhunun parçalarını toplayamazsın ,acır sınırsızca..
Aklın dağılır uçar bir bahar kokusuna…
Ordan yitirdiğin aklın konar bir kuşa..
Bir bakarsın kuş pır pır eder yüreğinin çırpınışlarında..
Ah be azizim zor iş sevmek…
Her daim gönlünde gözlerini görmek …
Üstüne birde burnunun sızısı gibi özlemek …
Sicim sicim senden içeri gözyaşlarıyla gözlerinden dökülmek…
Kaldırımlardan sokaklardan yüreğinde taşıdığınla yürümek
Okuduğun kitaplarda bile onun ismini görmek..
Hatta bazen sevgi,içinden taşan o hayalle konuşmak demek…

Yok be azizim hiç sana göre değilmiş sevmek ?…
Zor iş be azizim zor iş… sevmek !

Sahi ! Ne dedin ?..Sevmek..Hayat mı demek ?..

O zaman kendini sevdiripte gidenler utansın desek…
Bu şiire birde uslubunca bir şerh düşsek..

Nur Hayat Şuara